।। श्रीशिवप्रतिष्ठान, हिन्दुस्थान ।।
|| श्री संभाजीसूर्यहृदय ||
मृत्युस हि न डरले मनीं धर्मवीर| झुंझार जात आमुची शिवशार्दुलांची |
फुटले स्वनेत्र तुटले जरी जीभ शिर || अंत्येष्टी निश्चित करे रणी पाकतेची||
दुरदान्द दाहक ज्वलंत समाज व्हावा | मारुनि शत्रु अवघे समरांत ठार|
म्हणुनी उरांत धरुं या शिवसिंहछावा ||१|| दुर्दांत हिन्दू कुळ हे जग जिंकणार ||११||
गिळण्यास प्राण उठला जरी ही कृतांत | शस्त्रास् तहान आमुच्या अरिशानिताची|
संभाजी धर्म जगले जळत्या राणांत || शमनार प्राशुनी कुळी रणी म्लेंच्छतेचि ||
सूर्याहुनी ही अति दाहक धर्मभक्ति | खड्गात नित्य वसते तुळजाभवानी |
स्फुरण्यास नित्य धरुयां शिवपुत्र चित्ती ||२|| हे दिव्य सत्य कथिले शिवभुपतिनी ||१२||
राष्ट्रांत धर्म जणू हां शरीरात प्राण | गंगाजलात नसतो मळवा विषार|
ही निर्मू हिन्दुहृदयी अति तीव्र जाण|| सूर्यात शिरकु न शके धन अंध:कार ||
संभाजी छत्रपती म्लेंच्छ वधार्थ लढले| नकुलास सर्प न धजे कधी दंषण्याला|
धर्मार्थ देह त्यजुनि ध्वजरूप झाले ||३|| संदेह स्पर्शु न शके शिवपाईकाला ||१३||
हिन्दू म्हणुनी जगण्या तव वृती देई | जळल्या विना न उजळे जगतांत काही|
सिंहासमान जगण्या तव तेज देई || मातीत बिज कनिस्तावास नष्ट होई||
शिवपुत्र!द्याल उरीचे जरी धर्ममर्म| झिजताच सौरभ सुटे खलु चंदनाचा|
मारुनी म्लेंच्छ अवघे रणी रक्षु धर्म ||४|| संभाजीमार्ग आमुचा ही समर्पणाचा ||१४||
प्राणांति ही न फिरने कधी मार्गी मागे| लाचार होउनी कधी कधी ना जगावे|
रविवत बना पथी तुम्ही शिवसुत सांगे|| त्याहुनि विष गिळूनि त्वरया मरावे||
उध्वस्त तोडनी करा रणी म्लेंच्छपाश | शिवसिंह सदृश्य बनु अति स्वाभिमानी |
संपूर्ण हिन्दवी करा आपुला स्वदेश ||५|| संभाजी नाही झुकले यमयातनानी||१५||
जाळून राख करण्या जगीं म्लेंच्छसत्ता | खड्गहुनि ही करण्या मन धारदार|
हिन्दुमनास् शिकावू शिवपुत्रकित्ता || भाल्याहुनि ही बनन्या मन टोकदार||
राष्ट्रातले न उखडू जरी मलेंच्छविष | वज्राहुनि ही घडण्या मन हे कठोर|
टिकनार नाही कधी ही जगी हिंदुदेश ||६|| धर्मार्थ प्राशन करू शिवपुत्रसार ||१६||
संभाजी जाळ तदवत शिवसूर्यजाळ| गोमायु श्वान म्हणुनी जागने ज दीर्घ|
निर्मूनि हिन्दू हृदयी बनु म्लेंच्छकाळ|| हे हिन् तुच्छ जगने इहलोकि नर्क ||
हे हिन्दुराष्ट्र करुनी यवानांतकांचे| जगने जगांत समयी क्षणभर असावें|
संकल्प पूर्ण करुया शिवभूपतींचे ||७|| वनराज वा गरुड़ होउनी जगावें ||१७||
विसरु कसे कधी आम्ही शिवबाव्रताला | डोळ्यांत दृष्टी आमुच्या शिवशार्दुलांची |
सोडु कधी न कधी ही धरिल्या पथाला || चित्तांत वृत्ति निवसें सईंच्या सुतांची||
शिवसूर्य चित्ती तळपे नित अस्थहिन् | हृदयात मूर्ति विलसे प्रिय मायभूची|
प्राणासमान आमुच्या उरी राष्ट्रध्यान ||८|| आतुर हाक श्रवण्या वढुरायगडाची ||१८||
मृत्युजिभेवरी जीणे जगले अखंड | भगव्या ध्वजास्थव लढु रणी शत्रु मारू|
उध्वस्थ नष्ट करण्या रणी म्लेंच्छ बंड|| झुंजानि लाख समरे आम्ही धर्म तारु||
शिवसिंहसदृश्य करू अवघा स्वदेश | खाली न खड्ग कधीही कधी ठेवणार|
हिंदुत्वशत्रु सगळे करु नामशेष ||९|| शिवपुत्रपाईक आम्ही जग जिंकणार ||१९||
विघ्ने असंख्य जरी ही पथ चालताना | कशासाठी आणि मरावे कसे मी?
घालू न भिक कधी ही यमयातनाना|| विचारू स्वताला असा प्रश्न नेहमी ||
धर्मार्थ आयु बलिदान करूं सहर्ष | लढु पांग फेडावया धर्मभूचे |
संभाजी,बाजी,शिवबा रविवत आदर्श ||१०|| आम्ही मार्ग चालु सईंच्या सुतांचे ||२०||
वढूची चिता धगधगे हृदयात नित्य,
संभाजीजाळ धगतो उरी चित्ती तप्त,
जाणून तहान भूक त्या वढुच्या चितेची,
संपूर्ण राख करूया रणी म्लेंछ्तेची ||21||